Zeevenkel
“Half-way down, Hangs one that gathers samphire, dreadful trade”
– Shakespeare, King Lear, 1623”
Zeevenkel is een meerjarige wilde plant uit de “spatwaterzone”. Ze groeit op rotsen en dijken. Langs de Zwarte Zee, de Middellandse Zee, de Atlantische kust tot bij ons aan de zeedijk. De kruidige blaadjes worden geoogst en gegeten sinds mensenheugenis. In de 17 e eeuw beschreef Shakespeare het plukken van ”Samphire” op de glibberige rotsen van Zuid Engeland als een “vreselijke” handel. In een groot deel van Europa (waaronder Nederland) staat zeevenkel op de “rode lijst” en is wildpluk dus verboden. Tegenwoordig wordt de zeevenkel voor ons geteeld in Griekenland. In de winter in tunnelkassen en ’s zomers in de openlucht. Als salade heeft het een pittige smaak. Het bevat een scala aan mineralen en is rijk aan Calcium en Magnesium. Het is verder een bron van vitamine C. Het bevat tenslotte ook veel aromatische stoffen. Combineert vooral goed met schelpdieren en gekookte vis. Als mosselgroente geeft het een anijsachtige smaak aan de mossels. Tevens roerbakken of als ingrediënt van sauzen.
Koel (niet te droog!) bewaren bij 2 tot 7 graden Celsius.